Слова XVII/XVIII w.
1. A cóż z tą Dzieciną będziem czynili,
braciszkowie mili, że się nam kwili?
Zaśpiewajmy Mu wesoło
i obróćmy się z Nim wkoło.
Hoc hoc hoc hoc!2. Podobno Dzieciątko, że głodne płacze,
dlatego tak z nami nierade skacze.Więc ja Mu dam kukiełeczkę
i masełka osełeczkę.
La la la la!6. Albo Pacholęciu w dudki zagrajmy
i na piszczałeczkach rozweselajmy.Li li li li, moje dudki,
skacz Robaczku,mój malutki.
Li li li li!8. Już ci nie chce płakać Dziecina dłużej,
ale ukojone oczęta mruży.Więc Go włóżmy w kolebeczkę,
zaśpiewajmy Mu piosneczkę.
Lu lu lu lu!10. Pókiż tego będzie? Dość tego dzieci,
a czemuż nie idzie spać drugi, trzeci?Dosyć osioł i wół beczy,
budzą Dziecię, nie do rzeczy.
Spać, spać, spać, spać!
Są liczne przekazy tej kolędy z XVIII i XIX w. łącznie z melodiami (por. KANTYK Pieśn 240 z inną melodii (Krzyżaniak, Kantyczki. s. 202). Znaną obecnie melodię przytacza dopiero Mioduszewski (Pastoraki 1843, s. 29-30).